रोज पहाटे उठून आई पहिले पोळ्या करायची.भात वरणाचा कुकर लावून आमच्या चहा दुधाची व्यवस्था करायची.तिचा वावर झोपेतही जाणवायचा.तिच्या हातातल्या बांगड्य़ांची किणकीण मनाला मोहून घ्यायची. चहा झाल्यावर लगेच अंघोळीला जाऊन सोहळ्यानिशी देवासाठी पाणी भरायची.मग पूजा चालू होत असे.पुजा करायच्या आधी ओट्यावरच भाजी चिरून पटकन फोडणी घालत असे.मग पूजेत बसली की मला गॅस बंद करायला लावत असे..
९.३० च्या बस ने सेमिनरी हिल्स हून गांधीबाग ला ऑफिसला जायचे असायचे आणि त्याआधी हा सगळा खटाटॊप. "देवा, आज अशीच पुजा आटपली तुमची" हे तिचे आरती झाल्यावरचे वाक्य आणि कितीही लवकर उठलं तरीही पुजा मात्र घाईतच होते गं मुग्धा असं ती नेहमी मला म्हणत असे.
संध्याकाळी घरी आल्यावर थोडावेळ बसून नीट हातपाय धुऊन दिवा लावणे,शुभंकरोती म्हणणे आणि मग स्वयंपाकाला लागणे हा तिचा नित्याचा कार्यक्रम.
सणावारी तर तिचा उत्साह आणि मेहनत कळस गाठायची.सगळं साग्रसंगीत झालं पाहिजे हा तिचा सतत आग्रह असायचा.मग काय आषाढी एकादशी,गुरुपौर्णिमा, नागपंचमी, श्रावण सोमवार, गणपती, देवीचं नवरात्र सगळे सण थाटात व्हायचे.आषाढी एकादशीला साबुदाण्याची उसळ, बटाट्याची भाजी, कांदाच कीस, शेंगदाण्याच्या कूटाची आमटी,कांदे नवमी ला मस्तापैकी कांदे भजे, नागपंचमी ला दीड, साखरभात वगैरे चा देवबाप्पाला नैवेद्य.
गणेश चतुर्थीला वरण, भात, भाजी, पोळी, कोशिंबीर, पातळ्भाजी, काहीतरी गोड , मोदक असा सगळा नैवेद्य, देवीच्या नवरात्रात तर काही विचारायलाच नकॊ.पहिल्या दिवशी वडा पुरणाचा नैवेद्य असल्याने तिला अजिबात उसंत मिळत नसे.बरं नैवेद्य हॊईस्तोवर काही खायचे नाही ही ही एक मोठी शिक्षा...
अक्षय तृतीयेला वरण, भात, भाजी, पोळी, कोशिंबीर, पातळ्भाजी, कुरडई, पापड, चिंचोणी चा नैवेद्य, ब्राम्हणाला जेवण वगैरे...चातुर्मासात एकच वेळा जेवणे हितकारक असते असं मी ही कुठेतरी वाचलंय.आईचा चातुर्मास म्हणता म्हणता षण्मास होत असे.कारण चातुर्मास संपल्यावर ब्राम्हणाला शिधा देऊन दक्षिणा देईपर्यंत ती एकच वेळा जेवत असे.त्याचं उद्यापन झाल्यावरही बरेचसे उपास.
नुसतं हेच नाही तर घरी येणाऱ्या जाणाऱ्याची काळजी, ऑफिसचे काम, आमच्या शाळा, अभ्यासं हे सगळे तिला करावे लागायचे.
हे सगळं अखंड २२ वर्षे चालल्यावर ती हळूहळू अन्ननलिकेच्या कर्करोगाच्या अधीन झाली आणि आम्हाला सोडून गेली.
आज आईचा वाढदिवस. माझ्या मंगळागौरीच्या निमित्ताने आज मी ही तिच्यासारखाच पुरणासकट सगळा नैवेद्य केला. तिने चढलेला गड मी ही चढायला सुरुवात केलीय.तिच्या वाढदिवसाच्या दिवशी..
९.३० च्या बस ने सेमिनरी हिल्स हून गांधीबाग ला ऑफिसला जायचे असायचे आणि त्याआधी हा सगळा खटाटॊप. "देवा, आज अशीच पुजा आटपली तुमची" हे तिचे आरती झाल्यावरचे वाक्य आणि कितीही लवकर उठलं तरीही पुजा मात्र घाईतच होते गं मुग्धा असं ती नेहमी मला म्हणत असे.
संध्याकाळी घरी आल्यावर थोडावेळ बसून नीट हातपाय धुऊन दिवा लावणे,शुभंकरोती म्हणणे आणि मग स्वयंपाकाला लागणे हा तिचा नित्याचा कार्यक्रम.
सणावारी तर तिचा उत्साह आणि मेहनत कळस गाठायची.सगळं साग्रसंगीत झालं पाहिजे हा तिचा सतत आग्रह असायचा.मग काय आषाढी एकादशी,गुरुपौर्णिमा, नागपंचमी, श्रावण सोमवार, गणपती, देवीचं नवरात्र सगळे सण थाटात व्हायचे.आषाढी एकादशीला साबुदाण्याची उसळ, बटाट्याची भाजी, कांदाच कीस, शेंगदाण्याच्या कूटाची आमटी,कांदे नवमी ला मस्तापैकी कांदे भजे, नागपंचमी ला दीड, साखरभात वगैरे चा देवबाप्पाला नैवेद्य.
गणेश चतुर्थीला वरण, भात, भाजी, पोळी, कोशिंबीर, पातळ्भाजी, काहीतरी गोड , मोदक असा सगळा नैवेद्य, देवीच्या नवरात्रात तर काही विचारायलाच नकॊ.पहिल्या दिवशी वडा पुरणाचा नैवेद्य असल्याने तिला अजिबात उसंत मिळत नसे.बरं नैवेद्य हॊईस्तोवर काही खायचे नाही ही ही एक मोठी शिक्षा...
अक्षय तृतीयेला वरण, भात, भाजी, पोळी, कोशिंबीर, पातळ्भाजी, कुरडई, पापड, चिंचोणी चा नैवेद्य, ब्राम्हणाला जेवण वगैरे...चातुर्मासात एकच वेळा जेवणे हितकारक असते असं मी ही कुठेतरी वाचलंय.आईचा चातुर्मास म्हणता म्हणता षण्मास होत असे.कारण चातुर्मास संपल्यावर ब्राम्हणाला शिधा देऊन दक्षिणा देईपर्यंत ती एकच वेळा जेवत असे.त्याचं उद्यापन झाल्यावरही बरेचसे उपास.
नुसतं हेच नाही तर घरी येणाऱ्या जाणाऱ्याची काळजी, ऑफिसचे काम, आमच्या शाळा, अभ्यासं हे सगळे तिला करावे लागायचे.
हे सगळं अखंड २२ वर्षे चालल्यावर ती हळूहळू अन्ननलिकेच्या कर्करोगाच्या अधीन झाली आणि आम्हाला सोडून गेली.
आज आईचा वाढदिवस. माझ्या मंगळागौरीच्या निमित्ताने आज मी ही तिच्यासारखाच पुरणासकट सगळा नैवेद्य केला. तिने चढलेला गड मी ही चढायला सुरुवात केलीय.तिच्या वाढदिवसाच्या दिवशी..
जुने दिवस आठवले. अजुनही असंच चालतं आमच्या घरी. वडिलांचं वय ८४ झालं तरिही अगदी असेच उपास तापास सुरु असतात.
ReplyDeleteहो ना..सगळं पद्धतशीर करण्याचा अट्टहास. उपास तापास..कधी कधी वाटतं खरंच गरज आहे का या सगळ्याची?
ReplyDeleteChan post. Shevat manala chataka lavoon gela.
ReplyDeleteDhanyavad chakali (sorry i couldnt find your name on your blog).
ReplyDeleteashich blog le bhet det raha.:).