भुलाबाई आणि भुलोजी

:)

बरेच दिवस झाले अनुदिनीकडे पाहुन..म्हणतात ना नव्याचे नऊ दिवस तसं काहीसं झालं असावं. लहानपणी नवीन फ़्रॉक, चप्पल, कंपॉस किंवा काहीही घेतलं तरी मला रात्रभर झोपेतही छान वाटत असे.

तसंच काहीसं या अनुदिनीबाबतीत झालं. विषय शोधायला लागले मी आपोआप आणि उतरवत गेले जसं वाटेल तसं..काहीवेळा हातच्या कामाकडे दुर्लक्ष करुन, रविवार असाच वाया नं घालवता सकाळी उठुन अशी काहीशी माझ्याही अनुदिनी ची पाने भरली आणि त्याला योग्य ते प्रतिसादही मिळाले...

एका नववधूची एका नव्या जागेत नव्या वातावरणात होणारी गम्मत..तिला तिच्या भाषेचं, तिच्या लोकांचं वाटणारं कौतुक, सणंवारं, माहेरची सतत येणारी आठवण हे सगळं भरभरुन मला इथे उतरवता आलं..

नुकतीच माहेरी जाऊन आले...माझी बर्‍याच दिवसाची इच्छा पूर्ण झाली...येतांना एकटीच आली कारण श्रीमंत आधीच परतले होते :) मग काय गाडीने जसा जसा वेग घेतला तशी तशी मी अंतर्मुख होऊ लागले..

आम्ही लहानपणी भुलाबाई बसवत असु..अजुनही विदर्भात कोजागिरीला भुलाबाई बसवतात..आणि वेगवेगळे पदार्थ प्रसादाकरिता बनवुन मोहल्ल्यातल्या पोरी गाणी म्हणतात..त्यादिवशी घरातल्या मोठ्या अपत्याला खास नविन ड्रेस दिल्या जातो. त्याला "आसनी" असे म्हणतात..माझ्या डोक्यात सगळी भुलाबाईची गाणी आली..आणि सगळ्यात आवडतं गाणं..

"आला माझ्या माहेरचा वैद्य,

डोक्याला टोपी भरजरी

अंगात सदरा रेशमी

तोंडात वीडा केशराचा

हातात काठी चंदनाची

कसा गं दिसतो राजावानी बाई राजावानी..

...............................................

आला माझ्या सासरचा वैद्य

डोक्याला टोपी फ़ाटकी तुटकी

अंगात सदरा मळलेला

हातात काठी जळकं लाकुड

कसा गं दिसतो भिकार्‍यावानी बाई भिकार्‍यावानी

आणि माझंच मला खुद्कन हसु आलं.

कशी गम्मत असते नाही सासरची आणि माहेरची..??

असंच अजुन एक गाणं...

अककण माती चिक्कन माती...

जातं ते रोवावं

अस्सं जातं सुरेख बाई

रवा पीठी दळावी

अश्शी पिठी सुरेख बाई

करंज्या कराव्या

अश्श्या करंज्या सुरेख बाई तबकी भराव्या

अस्सं तबक सुरेख बाई शेल्याने झाकावं

अस्सा शेला सुरेख बाई पालखीत ठेवावा

अश्शी पालखी सुरेख बाई

माहेरी धाडावी

अस्सं माहेर सुरेख बाई खायला मिळतं

अस्सं सासर द्वाड बाई कोंडुनी मारीतं

पाठवणीच्या वेळी मी खुप रडले होते..शेवटी अगदी नं राहवुन, हे सगळं जणू काही फ़क्त आपल्यामुळेच होतंय असं वाटुन श्रीमंतांनी मला दर दोन महीन्यानी माहेरी धाडायचं प्रॉमिस दिलं होतं ;) "अस्सं सासर द्वाड बाई कोंडुनी मारीतं" हे म्हणतांना मला त्यांचा माझ्या रडण्याने लहानसा झालेला चेहरा आठवला..आणि वाटलं काय जादु असते नाही??एवढ्या एकाच माणसासाठी आपण सगळं सोडुन एवढ्या लांब रहायला तयार होतो..अगदी काही विचार नं करता...

भुलाबाई आणि भुलोजींची जोडी नाही म्हणता म्हणता रंगतेच संसारात..तसंच काहीसं माझं झालं आणि थोड्या फ़ार फ़रकाने तुमचं ही नाही???

सासर किती जरी द्वाड असलं तरी ते आहे म्हणुन माहेराला किंमत आहे..

:)

बरेच दिवस झाले अनुदिनीकडे पाहुन..म्हणतात ना नव्याचे नऊ दिवस तसं काहीसं झालं असावं. लहानपणी नवीन फ़्रॉक, चप्पल, कंपॉस किंवा काहीही घेतलं तरी मला रात्रभर झोपेतही छान वाटत असे. तसंच काहीसं या अनुदिनीबाबतीत झालं. विषय शोधायला लागले मी आपोआप आणि उतरवत गेले जसं वाटेल तसं..काहीवेळा हातच्या कामाकडे दुर्लक्ष करुन, रविवार असाच वाया नं घालवता सकाळी उठुन अशी काहीशी माझ्याही अनुदिनी ची पाने भरली आणि त्याला योग्य ते प्रतिसादही मिळाले...

एका नववधूची एका नव्या जागेत नव्या वातावरणात होणारी गम्मत..तिला तिच्या भाषेचं, तिच्या लोकांचं वाटणारं कौतुक, सणंवारं, माहेरची सतत येणारी आठवण हे सगळं भरभरुन मला इथे उतरवता आलं..

नुकतीच माहेरी जाऊन आले...माझी बर्‍याच दिवसाची इच्छा पूर्ण झाली...येतांना एकटीच आली कारण श्रीमंत आधीच परतले होते :) मग काय गाडीने जसा जसा वेग घेतला तशी तशी मी अंतर्मुख होऊ लागले..

आम्ही लहानपणी भुलाबाई बसवत असु..अजुनही विदर्भात कोजागिरीला भुलाबाई बसवतात..आणि वेगवेगळे पदार्थ प्रसादाकरिता बनवुन मोहल्ल्यातल्या पोरी गाणी म्हणतात..त्यादिवशी घरातल्या मोठ्या अपत्याला खास नविन ड्रेस दिल्या जातो. त्याला "आसनी" असे म्हणतात..माझ्या डोक्यात सगळी भुलाबाईची गाणी आली..आणि सगळ्यात आवडतं गाणं..

"आला माझ्या माहेरचा वैद्य,

डोक्याला टोपी भरजरी

अंगात सदरा रेशमी

तोंडात वीडा केशराचा

हातात काठी चंदनाची

कसा गं दिसतो राजावानी बाई राजावानी..

...............................................

आला माझ्या सासरचा वैद्य

डोक्याला टोपी फ़ाटकी तुटकी

अंगात सदरा मळलेला

हातात काठी जळकं लाकुड

कसा गं दिसतो भिकार्‍यावानी बाई भिकार्‍यावानी

आणि माझंच मला खुद्कन हसु आलं.

कशी गम्मत असते नाही सासरची आणि माहेरची..??

असंच अजुन एक गाणं...

अककण माती चिक्कन माती...

जातं ते रोवावं

अस्सं जातं सुरेख बाई

रवा पीठी दळावी

अश्शी पिठी सुरेख बाई

करंज्या कराव्या

अश्श्या करंज्या सुरेख बाई तबकी भराव्या

अस्सं तबक सुरेख बाई शेल्याने झाकावं

अस्सा शेला सुरेख बाई पालखीत ठेवावा

अश्शी पालखी सुरेख बाई

माहेरी धाडावी

अस्सं माहेर सुरेख बाई खायला मिळतं

अस्सं सासर द्वाड बाई कोंडुनी मारीतं

पाठवणीच्या वेळी मी खुप रडले होते..शेवटी अगदी नं राहवुन, हे सगळं जणू काही फ़क्त आपल्यामुळेच होतंय असं वाटुन श्रीमंतांनी मला दर दोन महीन्यानी माहेरी धाडायचं प्रॉमिस दिलं होतं ;) "अस्सं सासर द्वाड बाई कोंडुनी मारीतं" हे म्हणतांना मला त्यांचा माझ्या रडण्याने लहानसा झालेला चेहरा आठवला..आणि वाटलं काय जादु असते नाही??एवढ्या एकाच माणसासाठी आपण सगळं सोडुन एवढ्या लांब रहायला तयार होतो..अगदी काही विचार नं करता...

भुलाबाई आणि भुलोजींची जोडी नाही म्हणता म्हणता रंगतेच संसारात..तसंच काहीसं माझं झालं आणि थोड्या फ़ार फ़रकाने तुमचं ही नाही???

सासर किती जरी द्वाड असलं तरी ते आहे म्हणुन माहेराला किंमत आहे..

-सासरी रुळलेली मुग्धा ;)