अजुन एक वर्ष तुझ्याशिवाय ..

प्रिय आईस,

२००९ संपायला अजुन १ दिवस बाकी आहे आणि सगळे विचारतायत कसं साजरा करणार? तू पण असंच म्हणायचीस..की अगं ३१ डिसेंबर कुठल्याही वर्षाला एकदाच येतो..तो त्या वर्षाचा शेवटचा दिवस म्हणुन त्या वर्षाला आनंदाने निरोप द्यायचा..पण १ जानेवारीला सकाळी लवकर उठुन दिवस साजरा करायचा..हम्म!! तुझं सांगणं नेहमीच पटायचं आणि आजही पटतं..मोठ्ठं झाल्यावर सुध्दा..
हे अजुन एक वर्ष तुझ्याशिवाय गेलं..म्हणजे तुझ्या जिवंत अस्तित्वाशिवाय.. तू पुढच्या प्रवासाला लागली असशीलच गं पण तरीपण मला तुझा वावर अजुनही जाणवतो अपवाद फ़क्तं मी दिवाळीत बेसनाचे लाडु केले तेव्हाचा...मला काहीच सांगितलं नाहीस आणि ते लाडु खुपच खराब झाले...थोड्या वेळ मीच घाबरले होते की का तू असल्याचं जाणवत नाहिए? पण नंतरचा प्रत्येक दिवस तुझ्या असण्याची हमी देतच होता...
बरेच बदल झालेत यावर्षी...माझं लग्न झालं हा सगळ्यात मोठा बदल...लग्न झाल्यावर बाबांना आणि मला तुझ्या आठवणीने खुप भरुन आलं. छकु नेहमीसारखीच शांत होती..सगळ्यांनाच जाणवली तुझी कमतरता पण कुणी आम्हाला वाईट वाटेल म्हणुन बोलुन दाखवलं नाही..चंचल मावशीने "माय मरो मावशी जगो" ही म्हण सार्थ ठरवली..तिच्या असण्याने मला बाबांना आणि छकुला खुप आधार वाटला.ती नेहमीच आम्हा तिघांची काळजी करत असते.. माझ्या लहानपणीची चंचल मावशी जशी होती तशीच अजुनही आहे ती.
आजी ला सगळा सोहळा बघतांना तुझी आठवण आली असेलच आणि पाणीही आलं असेलच तिच्या डोळ्यात पण तिने कुणाला काही सांगितलं नाही..शेवटपर्यंत आपल्या अश्रुंना डोळ्यातच साठवुन ठेवलं होतं तिने..
साड्या घेतांना तुझ्या आवडीच्या पद्धतीच्याच साड्या घेतल्या सगळयांना..आणि तुझ्या टेलरकडुनच मी माझे कपडे शिवुन घेतले..बांगड्याही आपल्या नेहमीच्याच "भोकन्याच्या" दुकानातुन घेतल्या..त्याला आवर्जुन सांगितलं की माझी आईही इथुनच घ्यायची बांगड्या...
डाळींबी रंगाच्या बांगड्या पाहुन तुझा नेहमी बांगड्या  भरलेला गोरा गोरा हात आठवला..आणि रहावलं नाही म्हणुन सगळ्यांसोबत तुझ्यासाठीही घेतल्या "डाळींबी" रंगाच्या बांगड्या..
सगळे रमतात तशी मी ही रमले संसारात..तु केलेली प्रत्येक गोष्ट आठवत आणि तसंच करत..तू सगळं इतकं छान करायचीस की तुझ्या अनुकरणामुळे माझं सासरी अजुनही सतत कौतुक होत असतं..
बाबाही आता थोडे सावरलेत....मध्ये थोडी तब्येत बिघडली होती पण आता बरे आहेत..त्यांनी जिम लावलंय..व्यायामाचं त्यांना किती वेड होतं आठवतं ना? आणि आपण त्यांच्या दोन दोन तासाच्या फिरण्यावर कसे हसायचो? त्यादिवशी स्टिम घेतली त्यांनी आणि मला फोन केला लगेचच..मला खुप छान वाटतंय म्हणुन..मलाही त्यांना बघुन तीन महीने होत आलेत..येत्या महीन्यात येणार आहेत ते आणि छकु..
तुझ्यासाठी मोठ्ठं सरप्राईज म्हणजे छकु आता "छरहरी" झालीए..तिने १५ किलो वजन कमी केलं...तुला तिची फ़ार काळजी वाटायची नं? आता ती खुप छान दिसते..ती यंदा आली की तिला मी मस्तं वेस्टर्न फ़ॊर्मल्स घेऊन देणार आहे..तुला आठवतं आपण असेच तासन तास तिला काय छान दिसेल च्या गप्पा मारायचो..तिला लहानपणीपासुन कधीच मापाचे कपडे मिळायचे नाहीत आणि आपण हसायचो...गुड ओल्ड डेज..!!
तू गेल्यावर घर सावरलं ते तिनेच कारण मी मुंबईला होते..तिची मनस्थिती तेव्हा खुप वाईट होती पण ती ही सावरली आता..एमबीए एन्ट्रंस दिलीए तिनी यंदा..नेहमीसारखाच तिने याही वर्षी खुप अभ्यास केला आहे..तू असती तर तिला ईंग्रजीत किती मदत झाली असती असं सारखं म्हणत असते..
स्वयंपाकात बाबा पारंगतच होते पण आता छकुही झाली आहे..दिवाळीत "जावयाला" वडा पुरणाचा पाहुणचार केला तिने..छान झाली होती पुरणपोळी..तू गेल्यापासुन कसलंच अपरूप राहीलं नाहीए..आला दिवस गेला दिवस असंच होतं..पण काही दिवस साजरा करावेच लागतात..जसं आम्ही दिवाळीत केलं..बाबांना जबरदस्ती २ टी शर्ट्स घेतले..छान दिसतात ते टी शर्ट आणि ट्राउजर्स मध्ये..
हे सगळं तुला माहीत असणारंच गं..पण तरीही सांगावंसं वाटलं..अजुनही बरंच काही आहे पण ते शब्दात व्यक्त करण्यासारखं नाही..
फ़क्तं एवढंच आवर्जुन सांगावं वाटतं की तू होतीस तेव्हाच जगण्याला अर्थ होता..मरणालाही अर्थ प्राप्त होईल कारण त्यात तुझ्या भेटीची आस असेल..
तोवर भेटत राहुच अधुन मधुन स्वप्नांमध्ये..

तुझी,
मुग्धा