Skip to main content

डिशवॉशर बद्दल बोलू कौतुके


डिशवॉशर बद्दल बोलू कौतुके

मग आता डिशवॉशर घेतलाय का? काय फायदा सगळी भांडी धुवूनच तर लावावी लागतात वगैरे दूषणे देऊन माझ्या घरी एकदाचे डिशवॉशर चे आगमन झाले. बरेचसे कुतूहल आणि आपण घेतलाय खरा पण भारतीय भांड्यांकरता वापरता येईल का हे काही प्रश्न मला सतत भेडावत होते. चांगले ६-७ महिने अभ्यास करून मी ब्रँड ठरवला होता आणि अगदी वापरूनही पहिला डिशवॉशर मनातल्या मनात म्हणा ना ;).
काल पुलं च्या अपूर्वाई पुस्तकात इंग्लिश माणसाबद्दल बरेच वाचले. अतिशय सुंदर वर्णन आणि त्यात त्या काळातल्या लंडन च्या जीवनशैलीमध्ये त्यांनी अत्याधुनिक उपकरणांचा केलेला उल्लेख थोडा सुखावह होता. सुखावह असण्यास कारण हे  की  ५० वर्षानंतर का होईना माझ्यासारखी सर्वसामान्य भारतीय गृहिणी डिशवॉशर सारखे अत्याधुनिक उपकरण घेऊ शकते. आणि वापरही करते बऱ्यापैकी. मेट्रो किंवा ट्यूब  बद्दल हि बरेच काही लिहिले होते, इतक्यात चेन्नई मध्ये मेट्रो साठी खणलेल्या भुयाराजवळून बस गेल्याने एक भयंकर खड्डा पडला रस्त्याला, त्यामुळे भारताची प्रगती गृहिणींनी केलेल्या उपकरणांच्या वापरावर अवलंबून नाही हे मला खटकन लक्षात आले :)
डिशवॉशर आता वापरून २ ते २.५ वर्षे झालीत. एकूण अतिशय छान उपकरण आहे. बरेचशी भांडी मी त्यात सर्रास घासायला टाकत असते. आता आमचा छोटासा फूड डिलिव्हरी चा एक उद्योग पण सुरु झालाय, त्यात काम करतांना खूपभांडी घासायला होतात. मग डिशवॉशर माझा एक महत्वाचा टीम मेंबर आहे हे मात्र नक्की.
डिशवॉशर घेतांना थोडी काळजी घेतली कि पुढे काही त्रास होत नाही हा माझा अनुभव


- ब्रँड

  • भारतात बरेच ब्रॅण्ड्स आहेत डिशवॉशर चे म्हणजे एलजी, बॉश, सिमेन्स, आय एफ बी, पण मला सर्विसच्या दृष्टीने बघितले तर बॉश एकदम उत्तम आहे. एका फोनवर तमाम टेक्निशियन मंडळी हजर असते प्रॉब्लेम सॉल्व करायला. अजून प्रॉब्लेम काही आला नाही पण मी २ दा छान सर्व्हिस करून घेतली आहे. एकदा ते येऊन सगळं समजावून सांगतात की आपण उपकरण वापरायला मोकळे. बॉश ब्रँड अगदी उत्तम.

- कुठली भांडी वापरावीत

  •  स्टील ची, काचेची, मातीची भांडी, क्रॉकरी, फूड ग्रेड प्लास्टिक वगैरे अगदी बिन्दास्त धुवून निघते. प्लास्टिक चा वापर मी टाळतेच शक्यतो पण तरीही.
  •  स्टील चे मोठाले ( ५ किलो) पर्यंत चे डबे सुध्दा मी घासायला टाकते वेळ पडेल तशी. दुधाची , चहाची वगैरे सगळ्या प्रकारे अगदी खराब झालेली भांडी सुध्दा मी धुवायला टाकते. असंख्य कप, बश्या, वाट्या, चमचे, प्लेट्स , तेल तुपाची भांडी, मुलीचा डबा, बाबाचे डबे सगळं सगळं.

- हाताने घासायची भांडी / साबण सोडा

  •  एवढे घासूनही प्रसंगी असतातच भांडी घासायची हे मनात पक्कं करून घेणे महत्वाचे आहे. 
  •  कढया पण घालता येतात पण त्या अलुमिनियम च्या असल्याने लख्ख निघत नाहीत. गाळण्या पण हातानेच धुतलेल्या बऱ्या प्लास्टिक च्या असतील तर. 
  • पण बाकीच्या भांड्यांना बाईची गरज नाही हे माझ्यासाठी अतिशय महत्वाचे आहे. 
  • फिनिश म्हणून ब्रँड येतो त्याच्या टैबलेट्स, सॉल्ट आणि रिन्स एड अश्या तीन गोष्टी लागतात. त्या आपल्या नेहेमीच्या विम आणि बाई च्या खर्चाच्या निम्मा खर्चात मिळतात. चालतात ही भरपूर. पाणी कमी लागते. आणि स्वच्छ भांडी, स्टरलाईज झालेली... अजून काय हवे.

देवाचे पात्र, समया, निरंजन वगैरे हातांनीच घासून टाकते तरीही..अजून काही डिशवॉशर नाही वापरत त्याकरता.
'पण ओव्हरऑल १००% मार्क या उपकरणाला.. बाय बाय खरकटी भांडी आणि हॅलो डिशवॉशर.


















Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

दाक्षिणात्य संस्कृती - कोलम (रांगोळी)

दाक्षिणात्य संस्कृती - कोलम (रांगोळी) या पोस्ट मध्ये खाद्यसंस्कृती बद्दल नं सांगता रांगोळ्या आणि तामिळ नाडू यांच्या असलेल्या घट्ट नात्याबद्दल बोलूया. रांगोळी म्हणजे मला तरी एखाद्या स्त्री ची अभिव्यक्ती वाटते. रांगोळी काढणारा पुरुष जरी असेल तरी त्याच्या मनातल्या तरल भावना त्या रांगोळीत उतरतात. अर्थात नेहेमीच्या रोज काढल्या जाणाऱ्या रांगोळ्या म्हणजे गृहिणीची अभिव्यक्ती का हे मला नाही माहिती. पण अंगण झाडणे, सडा टाकणे, आणि रांगोळी काढणे  माझ्यासाठी एक थेरेपि आहे. आजकाल अपार्टमेंट आणि मोठाल्या इमारतींमुळे अंगण हा भागच नाहीसा झालाय घराचा, पण मागे आम्ही होतो त्या घरी मोठे अंगण होते. तामिळ नाडुत सगळ्या दारासमोर रांगोळी काढल्या जाते. अगदी अपार्टमेंट जरी असेल तरी अपार्टमेंट च्या मोठ्या दारासमोर रांगोळी काढली जातेच. इथल्या गल्ल्यांमध्ये समोरासमोरील घराच्या दारासमोर तर दोन्ही वेळेला रांगोळी काढल्या जाते. सकाळी ६. ०० ते ६.३० च्या दरम्यात सगळ्या स्त्रिया या कामात मग्न दिसतात. पहिले मला फार कुतूहल वाटे. एवढ्या सकाळी उठणे आणि पहिले काम म्हणजे रांगोळी. दिवस कसा  छान सुरु होत असेल असे वाटा...
Post a Comment
Read more

दलपती - मणी रत्नम चा मास्टरपीस

तामिळ चित्रपटांमध्ये मी सगळ्यात पहिले पाहिलेला चित्रपट म्हणजे दलपती. तामिळ भाषा जरी क्लिष्ट वाटत असली तरी ती सर्वांगसुंदर भाषा आहे. आपण मराठी किंवा इतर भाषिक लोक नेहेमी दक्षिणेकडच्या ४ भाषांची सारख्या वाटतात म्हणून खिल्ली उडवत असतो पण ह्या चारही भाषा कन्नड, तमिळ, तेलगू आणि मल्याळम अतिशय समृद्ध आहेत. चारही भाषांची एक स्वतःची चित्रपट सृष्टी आहे हे महत्वाचे. बाहुबली हे एक उत्तम उदाहरण. बरेच हिंदी चित्रपट, मल्याळम आणि तामिळ चित्रपटांवरून प्रेरित असतात हे सांगणे नं लगे. तर असाच एक १९९०'स मध्ये तयार झालेला चित्रपट दलपती म्हणजे म्होरक्या किंवा प्रमुख किंवा सेनापती.  कर्ण आणि अर्जुन ह्या धर्तीवर आधारित असलेला हा चित्रपट त्याकाळी खूप गाजला होता. मामुटी, रजनीकांत आणि अरविंद स्वामी, शोभना आणि सगळे उत्तम कलाकार. इलैराजा यांचे संगीत आणि संतोष सिवन यांची सिनेमॅटोग्राफी. असे म्हणतात की मणी रत्नम चे सगळे चित्रपट सकाळी चित्रांकित करतात. त्यावेळी अतिशय सुंदर प्रकाश असतो आणि त्याचा पुरेपूर उपयोग ते प्रत्येक शॉट मध्ये करून घेतात. ह्या चित्रपटात ते प्रकर्षाने जाणवते.  मणी रत्नम चे ...
Post a Comment
Read more

ती आणि तो

आजुबाजुच्या घडामोडींकडे त्रयस्थपणे बघता बघता काही गोष्टी मात्र मनात राहुन जातात. अश्याच काही लोकांबद्दल ..त्यांच्यावर आलेल्या प्रसंगाबद्दल केलेल्या नोंदी... ती आणि तो "ती" एक २७ वर्षांची निखळ निरागस मुलगी. दुसर्यांना मदत करण्याची तिची प्रवृत्ती मला फ़ार आवडत असे. घरची अतिशय लाडकी. गेल्या ७ वर्षांपासुन तिचं त्याच्या वर प्रेम होतं. मुलगा ही छान, मुंबई सारख्या शहरात व्यवस्थित स्थायिक झालेला. काहीही कमी नव्ह्तं.. प्रेमाच्या आणा भाका घेऊन झाल्या. सगळीकडे हिंडुन फिरुन झालं..सगळ्यांना कल्पना होतीच त्यांच्या प्रेमाची. फ़क्तं एकच गोष्ट होती खटकण्यासारखी..ती म्हणजे दोघेही एका जातीचे नव्ह्ते. दोघांच्या घरुन ह्या गोष्टीवर प्रचंड विरोध होईल हे सर्वश्रुत होते. हळुहळु तिला मोठीमोठी स्थळं येऊ लागली. दोघा तिघांनी तर मागणीच घातली होती.आई बाबाही तिला लग्नाचा आग्रह करु लागले होते. आणि ती त्याला लग्न करण्यास आग्रह करु लागली. तिने हे सगळे घरी सांगितल्यावर तिला खुप बोलणी खावी लागली होती. त्याच्या प्रेमाखातर हे ही सहन करु असे तिला वाटायचे. तिला वाटायचे आपल्यासारखेच त्यानेही घरी सांगावे आणि त्या दोघा...
13 comments
Read more