Skip to main content

उन्नै मरंदिड मुडियादे (तुला विसरणं शक्य नाही)..रहमान..:)

गेले काही दिवस मनात हे गाणं सारखं चालुच आहे. एक निखळ प्रेमाची कथा आणि ए. आर रहमान चं संगीत आणि खुप सुंदर शब्द..खरंतर तमीळ भाषा म्हणजे माझ्यासाठी "काला अक्शर भैस बराबर" आहे..पण हे गाणं थेट काळजालाच भिडतं...याचं कारण म्हणजे ए.आर रहमान..त्यानी गाण्यात केलेला शहनाईचा उत्तम वापर. हे गाणं म्हणजे क्लासिकल आणि पाश्चिमात्य संगिताची उत्तम सांगड आहे..
गाण्याची सुरुवात टाळांनी होते..ध्रुपद सुरु होण्यापूर्वी आपण एखाद्या लग्नात गेलो आहोत असा काहीसा भास होतो(पण विडिओत असं काही दाखवलं नाहीए)..
मल्यालम आणि तमीळ भाषेत मुलींना "पोण्णं" असं म्हणतात..ओमाना पेण्णे याचा अर्थ लाघवी, आणि सुंदर मुलगी..पोण्णं च पेण्णं हा साहित्यिक उल्लेख..ओमाना पेण्णे याचा हे सुंदर मुली असा तर अर्थ पण मराठीत असं लिहीणं मलाच विचित्र वाटतं..म्हणुन आपण ओमाना पेण्णे चा अर्थ "प्रिये" घेऊ..
ओ माना पेण्णे म्हणजे वधु..म्हणुनच कदाचित शहनाईचा वापर केला आहे रहमान नी....फ़ील यावा म्हणुन..

आहा आडडा पेण्णे..उन अळगिल.. नान कण्णे सिमटवुम मरंदेन..हे आनल हे कंडेन हे ओर आयरम कणवं..हे कयरुम येन आयरम इरवं..

म्हणजे प्रिये, मी तुझ्या सौंदर्यामुळे अवाक झालो..आणि डॊळे नं मिटताच तु दाखवलेल्या हजार स्वप्नांचा साक्शी झालो..प्रत्येक रात्र विरघळली त्या सुंदर स्वप्नांत..

नी दान वंदाय सेन्ड्राय( तू तर सारखी येतेस, जातेस आणि माझ्या काळजाचा ठाव घेतेस..)..येन विरिगल इरंडेय पिरडी कोंड्राय..(माझं चोरलेलं मन मला परत करशील का?)
ओमाना पेण्णे ओमाना पेण्णे ओमाना..ओमाना पेण्णे..
उन्नै मरंदिड मुडियादे..(प्रिये, तुला विसरणं शक्य नाही...)

ओमाना पेण्णे उयिर तरवद सरिडादे..(प्रिये माझं आयुष्य तुला देऊन टाकणंच योग्य आहे...)

नी पोगुम वळियिल निळलावे (मी तुझ्या आयुष्याच्या मार्गावरील प्रेमाची सावली होईन..)
काट्रिल..असैगिरथ उन सेलै..(तुझ्या दुःखावर फ़ुंकर घालीन)
विडैगिरद उन कालै..(माझा दिवस तुझ्या बोलण्याने तुझ्या बघण्याने सुरु होतो)
उन पेच उन पार्वै..नगरिडथुम  पगलै इरवै..ओहोहोहो...
इरंथालुम,पिरंथालुम (जरी आपण सोबत राहीलो किंवा दूर झालो)
उयिर कुटिल..सरी पाथि उनथे..(तरी माझं हृदय तुझंच राहील)
उन इन्बम, उन तुन्बम..एनद(तुझी सुखंदुःख सदैव माझीच राहतील)
येन उदलोड मुडी वानई..(तू माझ्या आयुष्यातला अविभाज्य अंग झाली आहेस..माझी प्रिया झाली आहेस)
ओमाना पेण्णे ओमाना पेण्णे ओमाना पेण्णे...उन्नै मरंदिड मुडियादे..(प्रिये, तुला विसरणं शक्य नाही...)
ओमाना पेण्णे उयिर तरवद सरिडादे..(प्रिये माझं आयुष्य तुला देऊन टाकणंच योग्य आहे...)

आता सुरु होतो तो एक अतिशय सुंदर भाग या गाण्याचा..मल्यालम ही सांगीतिक भाषा आहे असं म्हणतात..कल्याणी मेनन नी लिहीलेल्या आणि गायलेल्या ह्या चार ओळीतून मल्यालम या सुंदर भाषेचं सांगीतिक रुप आपल्या समोर येतं..अगदी हळुच..याचं फ़ुल क्रेडीट मोझार्ट ऒफ़ मद्रास ला जातं..

मरगद तुट्टीलिल ( पाचूंसारख्या सुंदर जंगलात..) केरळ्चं हिरवी पैठणी घातलेलं रुप लगेचच डोळ्यासमोर येतं हे ऐकलं की..
मलयाली गल तरट्टूम..(मलयाली लोक अंगाई गातायत तुझ्यासाठी)....पेण अळगे (हे सुंदर मुली!) कल्याणी मेनन नी हे "पेण अळगे" इतकं सुंदर गायलंय की मोतिया रंगाची सोनेरी जरी घातलेली सुंदर मल्याली मुलगीच डॊळ्यासमोर उभी राहते..
माथंगल तोप्पुगलील.. (दोन सुंदर पक्षी एकमेकांवर प्रेमाचा वर्षाव करतायत..)
पुंगुइलुन इन चेर्न..(तेच तिच्यासाठी सुंदर गाणी म्हणतायत)
पुल्लागुळल उथुगयान
मिन अळगे..मिन अळगे.. (तीच सुंदर मुलगी नं तुझी प्रेमिका?).. (तीच सुंदर मुलगी नं तुझी प्रेमिका?)

तल्ली पोनाल..थै पिरईन (तो चंद्र बघ आकाशातला..तोही हळुहळु अस्ताला जातोय..)
आगाया वेण्णीलावे..अंगयेह निंड्रीराथे..(तू तिथेच नको राहुस..तुला माझ्याजवळ यायचंय..)
नी वेंडुम..अरुघे..ओरु पार्वै, सिरु पार्वै..उडिर्थाल उडिर्थाल पिळैपेन...पिळैपेन...पोडियन(एक वेळ बघ ना माझ्याकडे...मी जगेन..तुझ्या एकदा पाहण्याने माझे श्वास पुन्हा सुरु होतील)...

ओमाना पेण्णे ओमाना पेण्णे ओमाना पेण्णे...उन्नै मरंदिड मुडियादे..(प्रिये, तुला विसरणं शक्य नाही...)
ओमाना पेण्णे उयिर तरवद सरिडादे..(प्रिये माझं आयुष्य तुला देऊन टाकणंच योग्य आहे...)

पोस्ट इंटरनैशनल अवार्डस रहमान कडुन असलेल्या अपेक्षा खुप उंचावल्या होत्या.त्याने नव्याने संगीत दिलेल्या "विनैतांडी वरुवाया"  या चित्रपटातलं हे गाणं आहे...अर्थातच सगळीच गाणी अतिशय सुंदर आहेत पण त्यात हे एक कमी गती असलेलं गाणं..इथे लिहीतेय.भाषा सुंदर असतेच पण संगीत सगळ्या भाषा, जातपात, धर्म यांच्या पलिकडे आहे हे पुन्हा एकदा रहमान नी स्पष्टपणे जाणवुन दिलंय...
नक्की ऐका..
http://www.youtube.com/watch?v=VKNYviyRcwQ&feature=related


रहमान ला एकच म्हणावं वाटतं...उन्नै मरंदिड मुडियादे (तुला विसरणं शक्य नाही)..रहमान..:)

(इंग्रजी भाषांतर (http://euphonicreflections.blogspot.com/) वरुन मराठीत अनुवाद केला आहे)

Comments

  1. मस्तच गं.....आम्ही कॉलेजला असताना बॉम्बे चे ’कहेना ही क्या’ असेच तामिळमधे पाठ केले होते.....अजुनही बरेचदा मी तेच म्हणते....
    कण्णालने येनद कण्णे नेट्रोद काणविल्ले
    येन्कंगलै परित्त कोंडूं येन ईन्नम पेस विल्लै
    आलान उरसेदी आरियामलै
    आलयपायूम सिरबैदी नानं
    उनपेरुम येन्पेरुमं तेरियामलै
    उल्लंगळ येडमारुं येनौ
    वायपेसवे वायपिल्लये वलितीर वणियुमौ.....

    आता पुर्ण गाणं आठवत नाही, पण तुझी पोस्ट वाचून भुतकाळ (हॉस्टेलमधला ) आठ्वला बघ....असे रोजा, हिंदुस्तानीचेही गाणी तामिळमधे पाठ केली होती....

    ReplyDelete
  2. खुपच छान. हे वाचल्यावर मला ’दिल से’ मधल्या जिया जले ची आठवण आली. त्यात सुध्दा असेच काहीसे शब्द आहेत जे आपल्या मराठी बोलणाऱ्यांना बिलकुल कळत नाहीत. परंतु ऎकायला मात्र मधुर असतात.

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

दाक्षिणात्य संस्कृती - कोलम (रांगोळी)

दाक्षिणात्य संस्कृती - कोलम (रांगोळी) या पोस्ट मध्ये खाद्यसंस्कृती बद्दल नं सांगता रांगोळ्या आणि तामिळ नाडू यांच्या असलेल्या घट्ट नात्याबद्दल बोलूया. रांगोळी म्हणजे मला तरी एखाद्या स्त्री ची अभिव्यक्ती वाटते. रांगोळी काढणारा पुरुष जरी असेल तरी त्याच्या मनातल्या तरल भावना त्या रांगोळीत उतरतात. अर्थात नेहेमीच्या रोज काढल्या जाणाऱ्या रांगोळ्या म्हणजे गृहिणीची अभिव्यक्ती का हे मला नाही माहिती. पण अंगण झाडणे, सडा टाकणे, आणि रांगोळी काढणे  माझ्यासाठी एक थेरेपि आहे. आजकाल अपार्टमेंट आणि मोठाल्या इमारतींमुळे अंगण हा भागच नाहीसा झालाय घराचा, पण मागे आम्ही होतो त्या घरी मोठे अंगण होते. तामिळ नाडुत सगळ्या दारासमोर रांगोळी काढल्या जाते. अगदी अपार्टमेंट जरी असेल तरी अपार्टमेंट च्या मोठ्या दारासमोर रांगोळी काढली जातेच. इथल्या गल्ल्यांमध्ये समोरासमोरील घराच्या दारासमोर तर दोन्ही वेळेला रांगोळी काढल्या जाते. सकाळी ६. ०० ते ६.३० च्या दरम्यात सगळ्या स्त्रिया या कामात मग्न दिसतात. पहिले मला फार कुतूहल वाटे. एवढ्या सकाळी उठणे आणि पहिले काम म्हणजे रांगोळी. दिवस कसा  छान सुरु होत असेल असे वाटायचे. लग्न

दलपती - मणी रत्नम चा मास्टरपीस

तामिळ चित्रपटांमध्ये मी सगळ्यात पहिले पाहिलेला चित्रपट म्हणजे दलपती. तामिळ भाषा जरी क्लिष्ट वाटत असली तरी ती सर्वांगसुंदर भाषा आहे. आपण मराठी किंवा इतर भाषिक लोक नेहेमी दक्षिणेकडच्या ४ भाषांची सारख्या वाटतात म्हणून खिल्ली उडवत असतो पण ह्या चारही भाषा कन्नड, तमिळ, तेलगू आणि मल्याळम अतिशय समृद्ध आहेत. चारही भाषांची एक स्वतःची चित्रपट सृष्टी आहे हे महत्वाचे. बाहुबली हे एक उत्तम उदाहरण. बरेच हिंदी चित्रपट, मल्याळम आणि तामिळ चित्रपटांवरून प्रेरित असतात हे सांगणे नं लगे. तर असाच एक १९९०'स मध्ये तयार झालेला चित्रपट दलपती म्हणजे म्होरक्या किंवा प्रमुख किंवा सेनापती.  कर्ण आणि अर्जुन ह्या धर्तीवर आधारित असलेला हा चित्रपट त्याकाळी खूप गाजला होता. मामुटी, रजनीकांत आणि अरविंद स्वामी, शोभना आणि सगळे उत्तम कलाकार. इलैराजा यांचे संगीत आणि संतोष सिवन यांची सिनेमॅटोग्राफी. असे म्हणतात की मणी रत्नम चे सगळे चित्रपट सकाळी चित्रांकित करतात. त्यावेळी अतिशय सुंदर प्रकाश असतो आणि त्याचा पुरेपूर उपयोग ते प्रत्येक शॉट मध्ये करून घेतात. ह्या चित्रपटात ते प्रकर्षाने जाणवते.  मणी रत्नम चे सगळे

दाक्षिणात्य खाद्यसंस्कृती -दोसा

दोसा हा पदार्थ नं आवडणारा माणूस विरळा. माझी आणि दोस्याची ओळख आमच्या शाळेच्या आनंदमेळ्यात झाली होती. एक डोस्याचा स्टॉल होता तिथे, माझ्या बेस्ट फ्रेंड च्या काकी चा. मी नं खाताच गर्दी पाहून मला लक्षात आलं होतं तेव्हा कि काहीतरी स्पेशल आहे दोस्यात. हळूहळू जसे मोठे होत गेलो तसे आई बाबा बाहेर जेवायला घेऊन जायचे, मग खायचे काय तर डोसा, जगत नावाचे नागपूरला खूप प्रसिद्ध हॉटेल होते, अर्थात आता मॉल आणि मोठमोठ्या बिल्डींग्स असलेले नागपूर नव्हते तेव्हा उणीपुरी २ ते ३ फॅमिली रेस्टॉरंट्स. त्यात आर्य भवन एक आणि एक जगत. आई म्हणायची जी वस्तू आपण घरी जास्त करत नाही ती बाहेर खावी. म्हणून मोठ्ठा क्रिस्पि दोसा त्यात बटाट्याची भाजी, सोबत चटण्या. एकदम पोटभर व्हायचा तो मसाला डोसा. मी ९ वी, १० वी त असतांना आई घरीच डोसे करायची. पुढे कॉलेज मध्ये घेल्यावर वगैरे बाहेर खातांना डोसा हा पदार्थ बऱ्याचदा खाल्ल्या जायचा.  आता गेल्या १० वर्षांपासून चेन्नई मध्ये स्थायिक असल्याने, दोसा हा दाक्षिणात्य संस्कृतीचा किती अविभाज्य घटक आहे हे कळून आले. माझ्या घरी डोश्याचे पीठ नाही असा एकही दिवस जात नाही. जसे मराठी घरांत कणिक