गुलमोहर!!

प्रिय आईस, २००९ संपायला अजुन १ दिवस बाकी आहे आणि सगळे विचारतायत कसं साजरा करणार? तू पण असंच म्हणायचीस..की अगं ३१ डिसेंबर कुठल्याही वर्षाला एकदाच येतो..तो त्या वर्षाचा शेवटचा दिवस म्हणुन त्या वर्षाला आनंदाने निरोप द्यायचा..पण १ जानेवारीला सकाळी लवकर उठुन दिवस साजरा करायचा..हम्म!! तुझं सांगणं नेहमीच पटायचं आणि आजही पटतं..मोठ्ठं झाल्यावर सुध्दा.. हे अजुन एक वर्ष तुझ्याशिवाय गेलं..म्हणजे तुझ्या जिवंत अस्तित्वाशिवाय.. तू पुढच्या प्रवासाला लागली असशीलच गं पण तरीपण मला तुझा वावर अजुनही जाणवतो अपवाद फ़क्तं मी दिवाळीत बेसनाचे लाडु केले तेव्हाचा...मला काहीच सांगितलं नाहीस आणि ते लाडु खुपच खराब झाले...थोड्या वेळ मीच घाबरले होते की का तू असल्याचं जाणवत नाहिए? पण नंतरचा प्रत्येक दिवस तुझ्या असण्याची हमी देतच होता... बरेच बदल झालेत यावर्षी...माझं लग्न झालं हा सगळ्यात मोठा बदल...लग्न झाल्यावर बाबांना आणि मला तुझ्या आठवणीने खुप भरुन आलं. छकु नेहमीसारखीच शांत होती..सगळ्यांनाच जाणवली तुझी कमतरता पण कुणी आम्हाला वाईट वाटेल म्हणुन बोलुन दाखवलं नाही..चंचल मावशीने "माय मरो मावशी जगो" ही म्हण स...

उत्तरे द्यायला बराच उशीर होतोय..पण मुहुर्तच येत नव्हता निवांत बसुन लिहायचा.. Where is your cell phone? बॅगमध्ये आहे... 2.Your hair? आज आनंदी आहेत.. 3.Your mother? माझं दैवत... 4.Your father? कूलेस्ट.... 5.Your favorite food? मांसाहार सोडुन काहीही... 6.Your dream last night?  खुप सारे सांताक्लॉज बेल्स वाजवतायत... 7.Your favorite drink? रेड वाईन... 8.Your dream/goal? स्वतःचं फुड चेन सुरु करायची आहे... 9.What room are you in? ऑफिसमध्ये 10.Your hobby? गाणं म्हणणे...तसा रोज नवीन छंद जडतो मला... 11.Your fear? एकटेपणा... 12.Where do you want to be in 6 years? एक यशस्वी व्यावसायिक... 13.Where were you last night? घरी 14.Something that you aren’t diplomatic? लाईफ़... 15.Muffins? नवर्याला आवडतात.. 16.Wish list item? हजारॊं ख्वाईशें ऐसी... 17.Where did you grow up? भंडारा, नागपूर.. 18.Last thing you did? घरुन ऑफिसला आले.. 19.What are you wearing? सलवार कुर्ता... 20.Your TV? तमिळ बोलत असतो सारखा... 21.Your pets? नाहियेत... 22...

जिंदगी जब भी तेरी बज्म में लाती है हमें.. ये जमीं चांद से बेहतर नजर आतीं है हमें.. सुर्ख फुलोंसे मेहक उठती हैं दिल की राहें दिन ढलें यूं तेरी आवाज बुलाती हैं हमें... याद तेरी कभी दस्तक कभी सरगोशी से रात के पीछ्ले प्रहर रोज जगाती है हमें.. हर मुलाकात का अंजाम जुदाई क्युं है.. अब तो हर वक्त यही बात सताती है हमें.. ये जमीं चांद से बेहतर नजर आती है हमें.. वर्गात बसुन डेस्कवर सुंदर सुंदर गाणी लिहीणार्या माझ्या मैत्रिणीसाठी..नेहासाठी...!!

आज पुन्हा पावसाचं येणं एखाद्या जुन्या पावसासारखंच वाटलं....आजही बाहेर पडणार्या पावसाचा आवाज तस्साच येतोय जसा पूर्वी यायचा..मला आजीकडे असतांनाचा पावसाळा आठवत नाही. महालातल्या घराला मोठे अंगण नव्हते तरीही आम्ही मुले हरदासांच्या अंगणात जाउन पाऊस बघायचो...हे नक्की आठवतं..घराच्या दारापुढे पावसाचे पाणी वाहत असतांना येणारे बुडबुडे अजुनही तस्सेच आहेत..त्यांचा वाहत जायचा ओघ ही तसाच...तोच थोडा कथ्था थोडा चॊकलेटी रंग पावसाच्या पाण्याचा...काही गोष्टी कधीच बदलत नाहीत.. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------- आपल्या आजुबाजुला होणार्या गोष्टी नुसत्या एकेरी होत नसतात तर संपूर्ण आयुष्यात त्यांची आवर्तने होत असतात असं नवीन घरात आल्यापासुन असं वाटत आहे शिफ़्ट झाल्यापासुन नव्या घराबद्दल लिहीणंच झालं नाही...लहानपणी हरदास काकुकडॆ डायनींग टेबल ला लागुन एक मोठ्ठी खिडकी होती..मोठ्ठी म्हणजे त्यावेळी माझ्या मानाने मोठी...मोठ्या, उभ्या गजांआडुन बाजुचं विश्व पाहण्यात मजा येत असे. त्यात मी अगदी मांडी घालुन बसायची..आणि काकूनी दिलेला आव्वा खायची...