Skip to main content

चेन्नईची खाद्ययात्रा - १

शुक्रवार संध्याकाळची वेळ, संपूर्ण आठवडा धावपळीत गेलेला, एका मीटिंग वरुन येतांना आता घरी जाऊन चहा करण्यापेक्षा संगीता मधे छानपैकी कॉफी घेऊ असा विचार करत मी आणि माझी बहिण संगीताजवळ येऊन ठेपलो.
चेन्नई मधे 10 वर्षे झालीत आणि अलवारपेट, आर ए पुरम मधे राहायला येऊन 2-3 वर्षे. चेन्नई मधे आल्यावर "अरे किती तो भात खायचा?" "कंटाळलो बुवा भाताला!" वगैरे दुषणं मी कधीच दिली नाहीत कारण माझ्या मते चेन्नई हे शाकाहारी लोकांसाठी अतिशय अनुकूल खाद्यसंस्कृती असलेलं शहर आहे. गरज असते ती ही संस्कृती समजून घेण्याची. जशी मी चेन्नईत आले तसे माझ्या सासऱ्यांनी मला मैलापुर मधल्या अतिशय प्रसिद्ध अश्या मेस मधे नेले. त्यांना भेटण्यासाठी आम्ही कर्पगंबाल मेस मधे गेलो, तेव्हाची जूनी मेस..जुने बसायचे बाकं, एम् एस अम्मांचे सुप्रभातम आणि अप्पांनी ऑर्डर केलेले पोंगल, वडा, सांबर अजूनही माझ्या लक्षात आहे. नंतर गरोदर असतांना कीरई अड़ै खायचे डोहाळे पण मी तिथेच जाऊन पुरवले.अर्थात कुठे गेल्यावर काय खायचे हा संस्कार माझ्यावर बऱ्यापैकी माझ्या नवऱ्यानी केला. चेन्नईमधे होटेलिंग हा प्रकार फक्तं पनीर आणि नान पुरता मर्यादित नाही. इथे 3 ते 4 प्रकारचे होटेल्स बघायला मिळतात.
1. टिफिन, मील्स हॉटेल्स
2. मेसेस ( शाकाहारी, मांसाहारी)
3. थीम हॉटेल्स
4. कैफेस
टिफिन, मील्स हॉटेल्स
- संगीता, सरवना भवन, अड्यार आनंद भवन, वसंता भवन हे तीन शाकाहारी टिफिन आणि मील्स साठी उत्तम आहेत. संगीता हॉटल चं जेवण आणि सर्विस मला त्यातल्या त्यात आवडते. घाईच्या वेळेस, खुप भुकेच्या वेळेस संगीता हॉटेल बेस्ट असते. आता सध्या टिफिन म्हणजे ब्रेकफास्ट साठी मला मुरुगन इडली हॉटेल पण आवडायला लागले आहे. सर्विस एकदम छान असते मुरुगन इडली वाल्यांची. विशेष म्हणजे या सगळ्या हॉटेल्स ची चेन संपूर्ण तमिल नाडु मधे पसरली आहे.
- काय काय खावे
- संगीता
- त्यावेळला काय गरम आणि ताजे आहे हे विचारुन मग ऑर्डर द्यावा. आर ए पुरम च्या संगीताचा नॉर्थ इंडियन मेनू छान असतो. चाट वगैरे पण मस्त. आप्पे, डोसा, अड़ै अवियल, उत्तपम, इडली इत्यादी नसेल खायचे तर छोले भटूरे एकदम छान असतात. पाव भाजी पण मस्त. आजकाल मंगलौर बन आणि एला अड़ै पण सर्व करतात असे ऐकून आहे. संगीतात जाऊन पनीर ऑर्डर करू नये. दुपारच्या जेवणकरता गेला असाल तर मील्स ( फुल किंवा मिनी) वेराइटी राईस पण छान असतो.
- वसंता भवन
- मैलापुर च्या साऊथ माडा स्ट्रीट वरचे वसंता भवन पण वरच्या सगळ्या आइटम्स साठी छान आहे. त्यातल्या त्यात वसंता भवन मील्स प्रसिद्ध आहेत. कॉफी तर उत्तमच.
- सरवना भवन
- ईस्ट माडा स्ट्रीट वर सरवना भवन आहे. मेनू तोच पण गरम काय आहे हे नक्की विचारुन घ्यावे. मला स्वतःला अशोक नगर सरवना भवन जरा बरे वाटते.
- अड्यार आनंद भवन चे मील्स माझे आवडते आहे. पोटभर आणि छान. संध्याकाळी पणियारम, अड़ै, दोसे, उरिद वडा, केलफुलाचे वडे वगैरे इथे एकदम मस्त मिळतात. ताम्बरम ला असलेले अड्यार आनंद भवन एकदम छान आहे. एकतर भरपूर जागा आहे बसायला आणि सर्विस छान. अड्यार चे पण छानच आहे. सकाळी टिफिन साठी एकदम मस्त.
- मुरुगन इडली
- एकदा हॉटेल ला जायचे असे ठरल्यावर मला नवरा म्हणाला चल मुरुगन इडली ला जाऊ, तेव्हा मला त्याचा एवढा राग आला की मुरुगन इडली म्हणजे नवीन जोडप्याने जायची जागा आहे काय? तेव्हापासून मागच्या वर्षापर्यंत ..I have despised मुरुगन इडली, पण काही दिवसांपूर्वी वेल्लोर ला जातांना अप्पांनी मुरुगन इडली ला गाडी थांबवली. To my surprise मला प्रचंड आवडले ते हॉटेल. पोडी इडली, पोडी डोसा आणि तऱ्हेतऱ्हेच्या chutnya.. खूपच छान जेवण आणि सर्विस.
मील्स म्हणजे काय?
संपूर्ण जेवण
गरमा गरम भात आणि
सांबर, रसम, कूटू, पोरियल, कोळंब, मोर कोळंब, दही, पापड, एक गोड. त्यात पोळी पण असते.
मिनी मील्स म्हणजे काय?
वेराइटी राईस ( सांबर राइस, पुलिओगरे, लेमन राईस, दही भात,एक गोड)
भात थोडा कमी खावा, पण ह्या इतक्या भाज्या असतात त्या भरपूर खाव्या..फुल मील्स म्हणजे पोटभरीचा प्रोग्राम. 175-200 रुपयामधे पोटभर आणि छान जेवण असते.
मेसेस
- आंध्र मेस, मदुरै कुमार मेस, करपगंबाल मेस, विश्वनाथन मेस, वलाल्लार मेस अश्या ठिकाणी केळीच्या पानावरचे जेवण असते, ते वाट्यांमधे नं देता वाढल्या जाते. म्हणून मला अतिप्रिय आहे. खाण्याची वेळ दुपारी 12.00 ते 3.00
थीम हॉटेल्स
- मोठ्या स्टार हॉटेल्स मधे असलेले रेस्टॉरेंट्स थीम्ड असतात
- आय टी सी ग्रैंड चोला चे मद्रास पैविलियन खुप फेमस आहे.
- क्राउन प्लाजा मधले दक्षिण पण खुप छान आहे.
- सवेरा हॉटेल मधले मालगुडी पण मला खुप आवडते. एकदम हलके पण छान तमिळ जेवण.
- वुडलैंड्स मधले वृन्दावनम.. आणि असे बरेच.
- अमड़ावाडी - गुजराती जेवण एकदम फर्स्ट क्लास..
चेन्नई च्या संस्कृती वर फ्रेंच लोकांचा पगडा आहे. इराणी, मिडल ईस्ट च्या लोकांचा पण बराच प्रभाव दिसून येतो म्हणून इथे बुहारी सारखे हॉटेल खुप चालू शकते. ईरानी चहा, बन मस्का आणि तत्सम पदार्थ खायचे असल्यास बुहारी इज बेस्ट. चिकन 65 चा शोध चेन्नई च्या बुहारी हॉटेल नी लावला आहे.
मालाबार बरोटा खायचा असेल तर बुहारी, पाम शोर नाहीतर सॅमको हॉटेल्स लाच जायला हवे.
कॅफेस एंड बिस्ट्रो:
खुपच रोमॅंटिक जागा, सुंदर इंटीरियर आणि वेल प्लेस्ड अश्या कॅफेस चेन्नईत जागोजागी पहायला मिळतात. चामिएर्स, The English Tea Room, अमेथीस्ट , लॉयड्स टी रूम, पम्पकिन टेल्स, सोल गार्डन, अश्विता बिस्ट्रो अशी अनेक सुंदर ठिकाणं आहेत. इथे गेलात तर खुप गप्पा आणि कॉफ़ी चहा ची तलब सोबत घेऊन जावी.
थोडक्यात काय तर शोधला तर देवही सापडतो, चेन्नई मधे अश्या अनेक जागा आहेत जिथे छान पोटाला हलके, स्वस्तं आणि मस्त जेवण मिळते..नवीन येणाऱ्यांनी फक्तं सोबत खूप सकारात्मक दृष्टिकोण आणावा..चेन्नई आपलेसे वाटेल..
मालगुडी हॉटेल ची थाळी 

Comments

Popular posts from this blog

दाक्षिणात्य संस्कृती - कोलम (रांगोळी)

दाक्षिणात्य संस्कृती - कोलम (रांगोळी) या पोस्ट मध्ये खाद्यसंस्कृती बद्दल नं सांगता रांगोळ्या आणि तामिळ नाडू यांच्या असलेल्या घट्ट नात्याबद्दल बोलूया. रांगोळी म्हणजे मला तरी एखाद्या स्त्री ची अभिव्यक्ती वाटते. रांगोळी काढणारा पुरुष जरी असेल तरी त्याच्या मनातल्या तरल भावना त्या रांगोळीत उतरतात. अर्थात नेहेमीच्या रोज काढल्या जाणाऱ्या रांगोळ्या म्हणजे गृहिणीची अभिव्यक्ती का हे मला नाही माहिती. पण अंगण झाडणे, सडा टाकणे, आणि रांगोळी काढणे  माझ्यासाठी एक थेरेपि आहे. आजकाल अपार्टमेंट आणि मोठाल्या इमारतींमुळे अंगण हा भागच नाहीसा झालाय घराचा, पण मागे आम्ही होतो त्या घरी मोठे अंगण होते. तामिळ नाडुत सगळ्या दारासमोर रांगोळी काढल्या जाते. अगदी अपार्टमेंट जरी असेल तरी अपार्टमेंट च्या मोठ्या दारासमोर रांगोळी काढली जातेच. इथल्या गल्ल्यांमध्ये समोरासमोरील घराच्या दारासमोर तर दोन्ही वेळेला रांगोळी काढल्या जाते. सकाळी ६. ०० ते ६.३० च्या दरम्यात सगळ्या स्त्रिया या कामात मग्न दिसतात. पहिले मला फार कुतूहल वाटे. एवढ्या सकाळी उठणे आणि पहिले काम म्हणजे रांगोळी. दिवस कसा  छान सुरु होत असेल असे वाटायचे. लग्न

दलपती - मणी रत्नम चा मास्टरपीस

तामिळ चित्रपटांमध्ये मी सगळ्यात पहिले पाहिलेला चित्रपट म्हणजे दलपती. तामिळ भाषा जरी क्लिष्ट वाटत असली तरी ती सर्वांगसुंदर भाषा आहे. आपण मराठी किंवा इतर भाषिक लोक नेहेमी दक्षिणेकडच्या ४ भाषांची सारख्या वाटतात म्हणून खिल्ली उडवत असतो पण ह्या चारही भाषा कन्नड, तमिळ, तेलगू आणि मल्याळम अतिशय समृद्ध आहेत. चारही भाषांची एक स्वतःची चित्रपट सृष्टी आहे हे महत्वाचे. बाहुबली हे एक उत्तम उदाहरण. बरेच हिंदी चित्रपट, मल्याळम आणि तामिळ चित्रपटांवरून प्रेरित असतात हे सांगणे नं लगे. तर असाच एक १९९०'स मध्ये तयार झालेला चित्रपट दलपती म्हणजे म्होरक्या किंवा प्रमुख किंवा सेनापती.  कर्ण आणि अर्जुन ह्या धर्तीवर आधारित असलेला हा चित्रपट त्याकाळी खूप गाजला होता. मामुटी, रजनीकांत आणि अरविंद स्वामी, शोभना आणि सगळे उत्तम कलाकार. इलैराजा यांचे संगीत आणि संतोष सिवन यांची सिनेमॅटोग्राफी. असे म्हणतात की मणी रत्नम चे सगळे चित्रपट सकाळी चित्रांकित करतात. त्यावेळी अतिशय सुंदर प्रकाश असतो आणि त्याचा पुरेपूर उपयोग ते प्रत्येक शॉट मध्ये करून घेतात. ह्या चित्रपटात ते प्रकर्षाने जाणवते.  मणी रत्नम चे सगळे

दाक्षिणात्य खाद्यसंस्कृती -दोसा

दोसा हा पदार्थ नं आवडणारा माणूस विरळा. माझी आणि दोस्याची ओळख आमच्या शाळेच्या आनंदमेळ्यात झाली होती. एक डोस्याचा स्टॉल होता तिथे, माझ्या बेस्ट फ्रेंड च्या काकी चा. मी नं खाताच गर्दी पाहून मला लक्षात आलं होतं तेव्हा कि काहीतरी स्पेशल आहे दोस्यात. हळूहळू जसे मोठे होत गेलो तसे आई बाबा बाहेर जेवायला घेऊन जायचे, मग खायचे काय तर डोसा, जगत नावाचे नागपूरला खूप प्रसिद्ध हॉटेल होते, अर्थात आता मॉल आणि मोठमोठ्या बिल्डींग्स असलेले नागपूर नव्हते तेव्हा उणीपुरी २ ते ३ फॅमिली रेस्टॉरंट्स. त्यात आर्य भवन एक आणि एक जगत. आई म्हणायची जी वस्तू आपण घरी जास्त करत नाही ती बाहेर खावी. म्हणून मोठ्ठा क्रिस्पि दोसा त्यात बटाट्याची भाजी, सोबत चटण्या. एकदम पोटभर व्हायचा तो मसाला डोसा. मी ९ वी, १० वी त असतांना आई घरीच डोसे करायची. पुढे कॉलेज मध्ये घेल्यावर वगैरे बाहेर खातांना डोसा हा पदार्थ बऱ्याचदा खाल्ल्या जायचा.  आता गेल्या १० वर्षांपासून चेन्नई मध्ये स्थायिक असल्याने, दोसा हा दाक्षिणात्य संस्कृतीचा किती अविभाज्य घटक आहे हे कळून आले. माझ्या घरी डोश्याचे पीठ नाही असा एकही दिवस जात नाही. जसे मराठी घरांत कणिक